Çocukların ve gençlerin değişiminin devam etmesi, bir taraftan teknolojinin dünyayı adeta küresel bir köye dönüştürmesiyle öğrenmek ve öğretmek için daha etkin yollar ortaya çıkmaktadır. Ancak ülkemizde bilişsel yönden zayıf olan çocuklarımızın özgüvenlerini zedeleyerek yeteneklerini keşfetmesine engel olmaktayız. Teknoloji bize farklı yollar ile gelmekte, biz ise ondan kaçarak eğitimi beceriye dönüştürememekteyiz. Felsefe, spor, müzik gibi derslere “Bunlar karın doyurmaz.” diyerek sadece matematik ve fen derslerine çalışmasını isteyerek herkesin sadece sayısal zekâya sahip olduğu bilinciyle çocuğumuzu başarısız kılmaktayız. Sonra ne mi oluyor?
Kendini tanımayan, hangi alanda mutlu olacağını bilmeyen, sadece ailelerin karar verdiği ve gençlerimizin yönlendirildiği bir süreç var oluyor. Bakıyorsunuz, öğretmen olmuş, öğretmenliği sevmiyor; mimar olmuş, mimarlıkla alâkası yok, mesleğini yapmak istemiyor. Hangi meslekten olursa olsun, böyle pek çok insan var. Burada en önemli faktör yeteneğin keşfedilmemesi. Eğitim sistemi, çocuğun yeteneğinin belirlenmesi ve bu yeteneğe göre eğitim verilmesini sağlaması gerekirken; tam tersine, yeteneklerin göz ardı edildiği ve herkesin aynı sınava mecbur bırakıldığı, sonra da kazananlar ve kaybedenler diye sıralandığı bir sistem durumunda.
“Bir çocuğu kendi öğreniminizle sınırlamayın çünkü o başka bir devirde doğdu.” Tagore
Tagore, ne güzel özetlemiş. Emin olun, bu durum ne çocuklarımızı başarılı ve mutlu kılacak ne de bu ülkeyi daha iyi yarınlara götürecek. Biz eğer dünyada başarılı, güçlü bir nesil yetiştirmek istiyorsak, bu ülkeye daha iyi yarınlar oluşturacak bir nesil oluşturmak istiyorsak eğitimimizi yeteneklerin tespitine ve bunların geliştirilmesine göre düzenlemeliyiz. Sizlere Krishnamurti’nin sevdiğim bir sözüyle veda etmek istiyorum:
“Hayatında şimdi bir değişim yapmazsan yarının şimdiden bir farkı olmayacaktır.”
